چند اشتباه کلی وجود دارد که معمولا ورزشکاران در انتخاب کفش به آنها دچار می‌شوند:
1- استفاده از هر کفشی که در دسترس بود:
یکی از بزرگ‌ترین اشتباه‌ها این است که برای رفتن به دو، پیاده روی یا یک ورزش خاص، هر کفشی که از قدیم در اختیار دارید، استفاده کنید. کفشهای قدیمی ممکن است آن کارایی که شما می‌خواهید را نداشته باشند و برای فعالیت شما نامناسب باشند.
2- انتخاب کفش نامناسب برای ورزش انتخابی:
شما باید کفشی که مناسب ورزش شماست انتخاب کنید. کفش دو خیلی متفاوت از کفش تنیس یا بسکتبال است.
3- استفاده از کفش ورزشی در همه مکان‌ها:
کفش‌هایی که برای ورزش خاصی هستند نباید برای کار دیگر استفاده شوند. اگر کفش ورزشی برای خرید رفتن یا پیاده روی عادی استفاده شود، زودتر استهلاک پیدا می‌کند. برای خود یک کفش راحت خریداری کنید و کفش ورزشی را تنها برای ورزش استفاده کنید. اگر از ظاهر یک کفش خوشتان می‌آید اما کفش راحتی نیست از آن استفاده نکنید، زیرا به پاهای شما آسیب می‌زند.
4- تعویض نکردن به موقع کفش‌ها:
اشتباه بزرگ دیگری که افراد مرتکب می‌شوند این است که کفش خود را دیر عوض میکنند. زیرا ظاهر آن را دوست دارند. هنگامی که کفش مستهلک شود، استفاده از آن باعث درد در ناحیه زانو ، لگن و کمر می‌شود. دوندگان باید بعد از 480 تا 800 کیلومتر دویدن باید کفش خود را عوض کنند. یعنی اگر هر روز با کفش خود ورزش کنید باید بعد از شش ماه آن را عوض کنید.
5- چک نکردن سایز پا:
باید هر سال سایز پای خود را چک کنید. سایز پا با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد. بعضی از افراد باید از کفی‌های طبی استفاده کنند.
6- انتخاب کفش با سلیقه شخصی:
تا زمانی که کاملا در ورزش خود تخصص پیدا نکرده‌اید، به تنهایی در خرید کفش تصمیم نگیرید. بهتر است به یک فروشگاه ورزش بروید تا از کمک یک متخصص ورزش برای انتخاب کفش استفاده کنید. برای خرید کفش ورزشی فقط طول پا مهم نیست، بلکه عرض پا نیز در نظر گرفته می‌شود.
برخی از اصول راهنما برای انتخاب کفش مناسب ورزش اين موارد هستند:
۱. به علت آن که پاها در حين فعاليت ورم میکنند، هميشه کفش را در بعدازظهر يا پس از فعاليت امتحان کنيد.
۲. کفش‌ها را با همان جورابی امتحان کنيد که عادت داريد در ضمن تمرين بپوشيد.
۳. اطمينان حاصل کنيد که وقتی بندهای کفش را می‌بنديد، پنجه‌های پای‌تان به آسانی حرکت نمی‌کند و پاشنه پاهايتان هنگام راه رفتن نمی‌لغزد.
۴. چند قدمی در مغازه راه برويد يا بدويد تا مطمئن شويد که کفش‌ها راحت هستند. کفش ورزشی را نبايد به زور به پا کرد.
۵. وقتی میخواهيد کفش را امتحان کنيد، بندهای آن را محکم ببنديد مانند اينکه میخواهيد فعاليت ورزشی را آغاز کنيد.
۶. اگر به طور مرتب يک تمرين ورزشی را انجام می‌دهيد، کفشی را بخريد که خاص ورزشی باشد که آن را انجام می‌دهيد.
کفش ورزشی خوب
انواع کفش ورزشی:
کفش پیاده روی
راه رفتن متداول ترین فعالیت حرکتی انسان بوده و آزاد بودن و در هم نپیچیدن پا هنگام راه رفتن نکته بسیار مهمی است. همین موضوع درباره پاشنه کفش هم صادق است. کفش باید همیشه با حرکت پا خم شود. سبکی، انعطاف پذیری کفش در پنجه و ضربه گیری از ویژگی های یک کفش پیاده روی مناسب محسوب می شود.
کفش دو و میدانی
امروزه حدود ۲۰۰ نوع کفش رشته ورزشی دو موجود است. تحقیقات نشان می دهد اضافه شدن ۱۰۰گرم به وزن کفش، سرعت دونده ماراتن را یک تا دو دقیقه کاهش و مصرف انرژی را یک درصد افزایش می دهد. دراین کفش ها باید تحرک انگشتان درهر جهت (بالا، پایین، جلو و پهلوها) با آزادی انجام گیرد.
کفش بسکتبال
ورزش بسکتبال، پر از حرکات جهشی و پرشی رو به جلو است. به‌همین دلیل، کفش مخصوص بسکتبال، براساس حمایت همه‌جانبه از عضلات سرپنجه، پاشنه، مچ و تا حدودی ساق پا طراحی می‌شود. اصل فشار در ورزش بسکتبال، روی قسمت‌های جانبی پای ورزشکار است و به همین دلیل، کفشهای بسکتبال، ساق‌دار هستند تا بتوانند از مچ پا محافظت کنند.
دقت کنید که کفش ورزشی مناسب برای بسکتبال، باید بندی باشد تا بتواند به خوبی به موازات نیروهای وارد شده به پا، آنها را خنثی کند و این کار از کفشهای چسبی، بر نمی‌آید. ضمنا انعطاف کفشهای بسکتبال کمتر از بقیه کفشهای ورزشی است، تا بتواند به خوبی دربرابر ضربه‌های وارد شده به پا، مقاومت نشان بدهد. برای تست انعطاف مناسب کفش بسکتبال، کناره‌های پاشنه را بین دستانتان بگیرید و فشار دهید. کفشی مناسب است که در برابر این فشار، از خودش مقاومت نشان دهد.
کفش والیبال
ظاهر کفشهای والیبال و بسکتبال، شباهت زیادی به‌هم دارد. طراحی هردو شبیه به‌هم است اما تفاوت دو کفش در جنس زیره کفش آنهاست. زیره کفش والیبال بر اساس اصول حرکتی در این ورزش طراحی شده‌است.
برخلاف کفش بسکتبال که بر اساس حرکت و جهش رو به جلو طراحی می‌شود، کفش والیبال بر اساس ایستادگی و فرود روی زمین سفت طراحی شده‌است، برای همین در طراحی کفه کفش والیبال از لایه‌هایی استفاده می‌شود که جلوی اثر ضربه‌ای که در نتیجه فرود به پا وارد می‌شود را بگیرد و آن را خنثی کند.
کفش والیبال هم مانند بسکتبال باید ساق داشته‌باشد تا از مچ شما حمایت کند و نکته آخر اینکه کفش والیبال باید نسبتا فیت پای شما باشد؛ یعنی سعی کنید کفشی انتخاب کنید که به پای شما نسبتا بچسبد. البته منظور من از فیت، این نیست که کفش تنگ انتخاب کنید، اما بهتر است که پای شما، نباید چندان در کفش آزاد باشد.
کفش فوتبال
این کفش باید طوری ساخته شود که طیف حرکتی فیزیولوژیک را محدود نکند. تخت کفش نیز باید طوری طراحی شده باشد که از زخم شدن وسط کف پا جلوگیری کند درعین حال امکان حرکت قوسی مناسب نیز وجود داشته باشد تا وضعیت بهتری برای ضربه با روی پا به توپ فراهم شود. کفش مدرن فوتبال وزنی فقط حدود ۲۵۰گرم دارد.
کفش راگبی
بازیکن های حمله معمولا کفشهای ۸ استوکی دارند چون کشش بیشتری ایجاد میکنند. بازیکن های دفاع معمولا کفشهای ۶ استوکی سبک دارند که اجازه میدهد سریع تر حرکت کنند.
زیره های استوک دار معمولا ضربه گیری کمی ایجاد میکنند و کفش ها محافظ قوس یا کنترل زیادی برای حرکت پا ندارند درصورت نیاز یک زیره داخلی ورزشی می تواند برای ایجاد ضربه گیری بیشتر کمک کند.
مطمئن شوید کفشهای درستی برای زمین سفت یا نرم که اجازه کشش و حرکت را بدهد پیدا کرده اید.
انتخاب کفش ورزشی مناسب
کفش گلف
کفی کفشهای گلف، در مقایسه با کفشهای بسکتبال یا کفشهای باشگاهی معمولی، دارای کمترین خاصیت جذب ضربه و انعطاف‌پذیری هستند. این کفش‌ها دارای گل‌میخ‌های فلزی، گل‌میخ‌های نرم یا بدوم گل‌میخ هستند. میخ‌های فلزی معمولاً جداشدنی هستند و باعث بالا رفتن میزان پایداری و کشش روی نواحی مرطوب یا ناهموار می‌شوند. پوشیدن این نوع از کفی‌های میخ‌دار اغلب برای همه‌ی افراد غدغن است به جز برای گلف بازان حرفه‌ای، زیرا می‌توانند به زمین چمن آسیب بزنند. میخ‌های نرم را نیز می‌توان از کف کفشهای گلف جدا کرد و این میخ‌ها می‌توانند کشش نسبی را برای بازیکن فراهم کنند. کفشهای گلف بدون میخ دارای برآمدگی‌های لاستیکی داخلی و توکار می‌باشند که جدا نشدنی هستند. این کفش‌ها کششی نسبتاً بیشتر از کفشهای معمولی فراهم میکنند.
کفش کشتی
برای اجرای مناسب حرکات این کفش باید از انعطاف پذیری، قدرت و استقامت بالایی برخوردار باشد، همچنین با توجه به براق و لیز بودن کف پوش سالن های کشتی باید در ته کفش عاج مناسب برای اصطکاک مطلوب باشد. برای زیرکفش نیز باید ابری نازک وجود داشته باشد و برای محافظت هرچه بیشتر از مچ پا در هنگام اجرای حرکات این نوع کفش ها دارای ساقی بلند هستند.
کفش کوهنوردی
يک کفش کوهنوردی خوب بايد حداقل چهار ويژگی داشته باشد. اول اين که کفش ليز نخورد، يعنی زيره آن بايد از جنس مرغوب و مناسب باشد. دومين ويژگی اين که آب به راحتی وارد کفش نشود، ديگر اين که از پيچ‌خوردگی پا جلوگيری کند و چهارمين و مهم‌ترين ويژگی اين است که رويه کفش بايد به قدری محکم باشد که با سقوط سنگ روی آن، پا آسیب نبیند.
ساق‌های بلند و سفتی کفشهای کوهنوردی به کوهنوردان در مناطقی با شیب زیاد کمک می‌کند و این در حالیست که کفش یا پوتین‌های انعطاف‌پذیر در چنین نقاطی می‌توانند منجر به سر خردن یا افتادن فرد شوند. این سفتی در کفش‌ها به طور سنتی با استفاده از یک ساق کامل ایجاد می‌شود ولی برخی تولیدکنندگان از فیبر کربن برای ایجاد سفتی مورد نیاز استفاده میکنند.
کفشهای کوهنوردی غالبا به شکلی طراحی شده‌اند که با کرامپون قابل استفاده باشند و برای این کار، حاشیه‌ها به سمت انگشتان و پاشنه قالب‌ریزی شده‌اند که جای خوبی برای اتصال کرامپون‌ها ایجاد می‌کند. سفتی کفش، دقت کرامپون را بالا می‌برد و به فرد اجازه میدهد در شرایط دشوارتر و شیب‌های زیاد نیز گام بردارد.
یک مورد مهم دیگر در کفشهای کوهنوردی گرم نگه‌داشتن پا هست. برای جلوگیری از سرمازدگی در سرماهای شدید، سیستم عایق‌سازی گرمایی در کفش به کار برده می‌شود. کفشهای سبک‌تر در رده‌بندی کفشهای کوهنوردی جزو کفشهای تک‌پوش هستند. این کفش‌ها به عنوان یک واحد عایق گرمایی عمل میکنند. کفشهای دوپوش جزو دسته دیگر هستند که معمولا از یک پوسته غیر گرمایشی و یک لایه گرمایشی جداشدنی تشکیل می‌شوند و معمولا جنس لایه بیرونی چرم یا پلاستیک است. کفشهای دوپوش برای محافظت طولانی مدت از پا در هوای سرد هستند. اگر لایه داخلی خیس شود می‌توان آن را جدا کرد و داخل یک کیسه خواب خشک نمود. از آن‌جایی که این امکان برای کفشهای تک‌پوش وجود ندارد، این دسته از کفش‌ها برای برنامه‌های چندروزه در هوای سرد مناسب نیستند.
مشخصات کفش ورزشی مناسب:
* از پا محافظت کند.
* پا در آن راحت باشد.
* هنگام حرکت، فشار‌ها و نیروهای وارد به پا را تعدیل کند.
* اندازه ی پا باشد.
* وزن مناسبی داشته باشد.
* نرم و انعطاف پذیر باشد.
* آب و رطوبت در آن نفوذ نکند.
* هوا بتواند در آن جریان پیدا کند و قابلیت تبادل هوا را داشته باشد.