ابعاد عشق
بُعد اول ذهن مادی است که از طریق احساسات خوب و چیزهای بیرونی رخ می‌دهد. بعد از آن عشق در سطح غیرمادی است، که به‌طور درونی تولید می‌شود. و نهایتا عشق معنوی است که عشق مطلق است.
۱. عشق مادی
عشق مادی ۴ مرحله دارد، که لابسانگ به همه‌ی آن‌ها با عنوان عشق حسی اشاره می‌کند: عشق نگاه کردن، عشق لبخند زدن، عشق لمس کردن، و عشق یکتا.
عشق حسی از طریق تجربیات مثبتی تولید می‌شود که به واسطه‌ی حواس پنجگانه به دست می‌آید. هر چیزی که باعث شود حس خوبی داشته‌باشید این نوع عشق را افزایش می‌دهد. درباره‌ی چیزهایی فکر کنید که ما در خانه اطراف خود را با آن‌ها پر می‌کنیم، وسایل دکوری، لباس‌ها، خوراکی‌هایی که می‌خوریم و جاهایی که می‌رویم تا خودمان لذت ببریم.
این نوع عشق بسیار موقتی است. اگر در این مرحله از عشق بمانید دیگر برایتان شادی نخواهدداشت. بلکه به یک رنج تغییرپذیر تبدیل می‌شود چون همیشه در نهایت همه چیز تغییر می‌کند.
۲. عشق غیر مادی
عشق غیر مادی با ذهن ما در ارتباط است. این عشق درونی است و از حس بخشش و مهرورزی ریشه می‌گیرد و ارتباط منسجم‌تری با وجود ما دارد.
ما با عشق غیرمادی آزادیم که انتخاب کنیم چه احساسی داشته‌باشیم. این به شرایط بستگی ندارد. فقط یک طرز فکر، یک حالت ذهنی است.
۵ راه برای تجربه‌ی مستقیم عشق غیرمادی وجود دارد. بی‌طرفی، دلسوزی، مهربانی، شادی و عشق. پادگذاره‌ی این ۵ نوع عشق ۵ هیجان منفی است: جهل، خشم، وابستگی، حسادت، و خودپسندی/ غرور.
شما باید این هیجان‌ها را تا جایی که ممکن است پردازش کنید بدون این‌که آن‌ها را درون خود نگه دارید. قفل کردن روی این هیجان‌ها می‌تواند باعث ناراحتی شما شود و در درازمدت به ضررتان خواهدبود.
۳. عشق مطلق
در نهایت ما عشق مطلق یا معنوی را داریم. هر وقت خودتان را شناختید، احساس کشش در شما کم‌رنگ‌تر می‌شود. بهتر است کشش را آرزو کردن تفسیر کنیم و نه شهوت. این نوع عشق مانند موتور زندگی عمل می‌کند. آن‌چه مورد نیاز است خواستن بسیار زیاد است.
این عشق بی قید و شرط، و شور و اشتیاق بی قید و شرط است. وقتی چیزی را می‌خواهید یعنی شور و اشتیاق‌تان به عنوان یک انگیزه‌ی آتشین عمل می‌کند. هیچ‌چیز مانع‌تان نخواهدشد.
عشق شما را در جریان هستی نگه می‌دارد.